وبلاگ  دینی ، قرآن راهنمایی شاهین دژ

طبق پاره ای از روایات وارده از منابع اهل سنت و شیعه از جمله کتاب شریف بحارالانوار وجود مبارک و نازنین رسول گرامی اسلام سایه نداشته اند . امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند " که در رسول خدا(ص)چند صفت بود که در سایرین نبود. یکی آنکه سایه نداشت. دوّم آنکه به هر راهی می‌رفت تا دو یا سه روز بوی عطر او از آن راه به مشام می‌رسید، سوّم آنکه به هر سنگ و درختی که می‌گذشت برای او سجده می‌کرد و دیگر آنکه در ظلمت شب مانند پاره‌ای از ماه دیده می‌شد! "

اما ارتباط این حدیث با آیه آخر سوره مبارکه کهف :

۱ - در بررسی آیات قرآن بهترین روش به تبع علماءسلف مانند علامه طباطبایی ابن است که در توضیح آیات به آیات تمسک کنیم .در موضوع مورد نظر نیز می توان چنین کرد .
وقتی در قرآن آمده ؛انما انا بشر مثلکم ؛در سوره فرقان آیه 7 چنین آمده ؛.....یآکل الطعام و یمشی فی الاسواق در توضیح مثلیت پیامبر صلی الله علیه واله در آیه فوق می گوید: مانند مردم دیگر طعام میخورد و در بازار راه می رفت[ و مایحتاج زندگی را تهیه می نمود .]لذا نمی توان گفت سایه داشتن و نداشتن، خصیصه ویژه برای انسانها شمرده می شود و چنانچه نباشد مثلیت بی مفهوم باشدبنابراین نمی توان تنافی سایه نداشتن با آیه مورد نطر را نتیجه گرفت. 

جهت مطالعه بیشتر به مقاله  دکتر مدرسی   مراجعه نمایید.

۲ - وجود مبارک پیامبر در زمان حیات  نیز در چندین مورد از بقیه افراد مستثناء بوده اند که در ادامه به ۲ مورد از آن اشاره می گردد .

الف > تهجد و نماز شب :

 تنها بر وجود نازنین پیامبر واجب بوده است و بر بقیه مسلمانان مستحب است .

ب > زنان پیامبر :  

زنان پیامبر بعد از رحلت آن حضرت حق ازدواج نداشته اند در حالی که بقیه زنان امت اسلامی این محدودیت را نداشته اند .

۲ - در باره ذوالفقار حضرت علی ( ع ) توضیحاتی بیان دارید . 

برخي به خطا تصور مي‏كنند كه ذوالفقار يعني، شمشيري كه دو تيغه دارد و بر همين اساس، در نقاشي‏ها و حتي فيلم‏ها، آن را دو تيغه نشان مي‏دهند در حالي كه چنين نيست. ذوالفقار يعني چيزي كه داراي مهره‏ها و شيارها و حفره‏ها است.
فقار جمع فقره (مهره‏هاي كمر) و فقره (شيارها و حفره‏ها) است.
شمشير مفقّر يعني، شمشيري كه شيارهاي باريك و با عمقي اندك يا حفره هايي در وسط تيغه دارد. شيارها از وسط تيغه، به سمت بيرون كشيده شده است. به شمشير امام علي(ع) ذوالفقار مي‏گفتند چون روي تيغه آن حفره‏هاي (گودي‏ها) كوچك و زيبايي، جهت تزيين داشت. هم چنين گفته‏اند روي تيغه آن - از كنار دسته تا نوك - شياري بلند و باريك داشت كه شيارهايي باريك از آن شيار بلند به طرف نوك شمشير در دو طرف ايجاد شده بود، بنابر اين فقار يعني، بريدگي‏ها، شيارها و گودي‏ها، محروم شدن و مهره‏هاي كمر، اين معنا، هيچ شباهتي به دو تيغه بودن، ندارد. تنها ابن شهر آشوب گفته است و كان ذوالفقار ذا شعبتين؛ ذوالفقار دو تيغه داشت كه به نظر مي‏آيد برداشت شخصي او، از معناي ذوالفقار است.
در روايتي منسوب به امام صادق(ع) آمده است كه: "ذوالفقار بدين جهت اين نام گرفت كه در وسط تيغه در طول آن، شياري بود كه آن را به مهره‏هاي كمرتشبيه كرده بودند." هم چنين از آن حضرت نقل شده است: "بدان علت به شمشير حضرت علي(ع)، ذوالفقار مي‏گفتند كه آن را بر هر كس مي‏زد، در دنيا از زندگي و در آخرت از بهشت محروم مي‏شد."
صدوق گويد: "ذوالفقار شمشيري است كه پيامبر(ص) به امام علي(ع) داد و بدين جهت اين نام گرفت كه در پشت آن مهره‏هايي چون مهره‏هاي كمر انسان بود، يا بدين جهت كه كمر كافران را قطع مي‏كرد.

علامه مجلسي(ره) از مناقب ابن شهر آشوب نقل مي کند که آيه 25 سوره حديد «وَاَنْزَلنا الحَدِيد فِيهِ بَأسٌ شَدِيد وَمَنافِع لِلناسِ» اشاره به ذوالفقار دارد که از آسمان براي پيامبر(ص) نازل شد2 و ايشان آن را به حضرت علي (ع) بخشيد. در مورد منشأ ذوالفقار اقوال ديگري هم هست؛ از جمله آن که در جنگ بدر حضرت علي (ع) آن را پس از کشتن صاحبش «عاص بن منبه سهمي» به دست آورد3، يا جزو هداياي بلقيس به حضرت سليمان (ع) بود، 4و يا ذوالفقار در روز بدر به دست پيامبر (ص) رسيد وآن را به حضرت علي (ع) بخشيد. اين شمشير سپس به امام حسن(ع) و بعد از او به امام حسين (ع) و سرانجام به حضرت مهدي (عج) به ارث رسيد .